Mijn fascinatie voor communicatie overstijgt de talige vorm. Niet alleen verbale en
non-verbale aspecten in het menselijk gesprek zijn interessant, ook die vormen van ‘spreken met’ dieren en fabelwezens in alle mogelijke situaties en tijdsdimensies inspireren mij in mijn werk.
Kunst biedt de mogelijkheid om mimesis te overstijgen, om de wereld te betoveren.
In die zin kan de verbeelding weergegeven worden van de mandragora tot de hellehond. En in die verbeelding ontstaat het gesprek binnen de context van het kunstobject enerzijds en het gesprek tussen waarnemer en het kunstobject anderzijds.

Het kunstwerk beeldt uit. Het kunstwerk representeert, en daar ligt de actuele verwijzing naar de complementaire herinneringsschijf die beeld staat voor het symbolische. Het symbolische in de kunst berust op een onoplosbaar antagonisme van verwijzing en verberging, in de onthulling blijft de verhulling.

Met mijn werk geef ik vorm aan mijn interpretatie van een werkelijkheid.