Een verboden delicatesse. Eeuwenlang genuttigd door keizers, presidenten en ingewijden. Een klein vogeltje – de ortolaan – gevangen in het duister, vetgemest onder permanent licht, en uiteindelijk verdrinkt hij in Armagnac. Zijn lot is bezegeld: met huid en ingewanden in de oven, zeven minuten, dan op het bord. Het ritueel is even wreed als intiem. De eter verschuilt zich onder een servet – zogezegd uit schaamte voor God – en consumeert het hele beestje met vingers, botten, vet en al. Een geheim genot. Pervers, orgastisch, op het randje van religieus.

Deze installatie neemt de ortolaan als metafoor. Niet als maaltijd, maar als ervaring. In een besloten ruimte wordt de bezoeker geconfronteerd met meer dan 400 unieke kusjes – zacht, herhalend, verwarrend, liefdevol. Ze volgen elkaar op in een lus van zo’n 50 minuten. Elke herhaling gooit de volgorde om. Geen twee sessies zijn ooit gelijk.

De ervaring is bedoeld voor één persoon. Hoe lang je blijft is aan jou. Een kus, herhaald en bevraagd. Een kus als ritueel.

Ortolan. Délicatesse secrète.
Jonathan Mechanicus & Nanska van de Laar